tag:blogger.com,1999:blog-315849612024-03-18T16:51:35.911+01:00Pantagruel, supongoAgora que estamos de volta en Galicia, vamos tratar de ordear os contidos aqui, para non deixar só nas redes.Manoel Foucellashttp://www.blogger.com/profile/02196623043329191509noreply@blogger.comBlogger649125tag:blogger.com,1999:blog-31584961.post-39256737182581211362024-03-17T19:01:00.001+01:002024-03-17T19:01:17.542+01:00Hotel Balarés (Ponteceso): a cociña que pide a Costa de MorteDiante desa xanela infinita á ría de Corme e Laxe, conta Rafa que o Hotel Balarés érguese hoxe en terras que século e médio atrás eran dos Pondal. Conta, tamén, que o piñeiral de Balarés inspirou, en boa medida, a Don Eduardo para escreber as Queixumes dos Pinos. Conta despois Silvia, o mar sempre de fondo, que agora, nese recanto da Costa da Morte, está cociñando feliz, facendo o que lle peta, oManoel Foucellashttp://www.blogger.com/profile/02196623043329191509noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-31584961.post-45335949136171987062024-03-14T18:45:00.001+01:002024-03-17T18:53:58.511+01:00Velasco-Abellá (Madrid): a elegancia é o último que se perdeSe tivera que definir a cociña que máis me gusta sería aquela que, con base nun gran produto, prepara receitas sinxelos (que non simples) e elegantes que agochen algún contrapunto ben medido para outorgar dinamismo ao prato. E exatamente iso foi o que atopei en Velasco-Abellá. Fantástica cea.
O polbo coas cebolas e o pomelo, a berenxena coa trufa, os ravioli de ricotta co caviar (aquí si está Manoel Foucellashttp://www.blogger.com/profile/02196623043329191509noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-31584961.post-64465513371769236702024-03-10T19:34:00.001+01:002024-03-10T19:34:34.269+01:00Desenfado e cociña na Taberna Triay (A Coruña)Coñecín a Manu Triay aló polo 2010, nunha cervexería da zona da Praza de Vigo. Dende a súa pequena cociña buscaba saírse dos camiños habituais e até chegou lanzar uns menús degustación que apuntaban moi boas maneiras (*). Cociña “seria” nunha cervexería tal vez non era aposta axeitada.
Hoxe, case quince anos despois, a cervexería virou en taberna (no mítico local dos Tigres Rabiosos, na rúa Manoel Foucellashttp://www.blogger.com/profile/02196623043329191509noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-31584961.post-37405623462672971452024-03-06T13:54:00.018+01:002024-03-07T14:01:37.333+01:00Triciclo (Madrid): hai vida lonxe das estrelasVive Madrid no post-pandemia nunha exuberancia de restaurantes de perfil alto, apertura tras apertura, coreados e amplificados en medios e redes: “templos do produto”, asadores, xaponeses, lugares para ver e ser visto entre brioches con caviar, chuletóns madurados 210 días e botellas de champagne.
Atendendo á miña experiencia, algúns, coido que só uns poucos , merecen moito, moitísimo a pena. Manoel Foucellashttp://www.blogger.com/profile/02196623043329191509noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-31584961.post-33676808277116537892024-03-02T14:20:00.005+01:002024-03-02T14:20:46.267+01:00A maxia do lume en Asador O'Pazo (Padrón)Chovía. Chovía de carallo. Noite, vento, frío: un completo de inverno galego, vaia. O paseo polo empedrado centro de Padrón durou como cinco minutos, non daba para máis*.
Dúas horas máis tarde, corríamos do coche á entrada do Asador O'Pazo para non empaparnos. “Xa pode valer a pena”, pensei. Só uns momentos despois, sentado no salón do aperitivo, cunha copa de champán na man e ollando para aquelManoel Foucellashttp://www.blogger.com/profile/02196623043329191509noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-31584961.post-24030827054189290802024-02-25T19:32:00.002+01:002024-02-25T19:32:09.547+01:00Miga (A Coruña): o refuxio dos domingosNon vou ser eu quen se queixe da acelerada recuperación do que xa semella case un ritual na Coruña: os callos dos domingos. É máis, penso que deberíamos seguir esa liña para recuperar os pratos de culler en xeral, demasiado abandoados nas cartas dos restaurantes.
Pero voltando ao tema, o desafío entón pasa por 1) atopar restaurantes abertos os domingos, 2) que teñan uns callos deses, de mollo Manoel Foucellashttp://www.blogger.com/profile/02196623043329191509noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-31584961.post-42091582219298912402024-02-24T19:21:00.001+01:002024-02-25T19:25:11.879+01:00Os contrastes de LondresAgora que por traballo teño que viaxar bastante alá, tenme fascinado de Londres o permanente contraste entre o vello e o novo.
É cruzar algunha das pontes cara á beira sur do río e poñerte automaticamente en “modo Peaky Blinders”: ao camiñar por Clink Street; pola chea de postos de comida, bares e restaurantes que se amorean baixo as vías do tren arredor da catedral de Southwark; polo Butler’s Manoel Foucellashttp://www.blogger.com/profile/02196623043329191509noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-31584961.post-79847956063207572132024-02-18T11:23:00.002+01:002024-02-18T11:23:23.975+01:00Albanta (Pontevedra): os aloumiños sutís do lumeNunha preciosa casa de pedra restaurada ás aforas de Pontevedra, as grandes pilas de leña xunto á entrada expresan claramente a intención de Albanta: o lume como fio condutor do que alí vai acontecer.
Efectivamente, ao longo do menú, un moi matizado afumado lembra en todo momento como se están cociñando os pratos. Un menú que alcanza o seu cumio nos pratos nos que o fogo só aloumiñou o necesarioManoel Foucellashttp://www.blogger.com/profile/02196623043329191509noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-31584961.post-21132073053192142092024-02-03T12:15:00.002+01:002024-02-26T15:44:08.471+01:00Unha mañá por FerrolterraSeguimos co reencontro. Un percurso mañaneiro por Ferrolterra, do miradouro do Monte Ventoso até o Cabo Prior, pasando polas praias de Doniños, San Xurxo e Covas: areais salvaxes que amosan a forza do Atlántico. ¡Que paisaxes!
E despois de encher os ollos e a alma, tocaba encher o bandullo. Escollemos A Gabeira, en Valón, onde saben moi, pero moi ben o que fan. Tremendo o centolo; excelentes os Manoel Foucellashttp://www.blogger.com/profile/02196623043329191509noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-31584961.post-30894324787495391512024-01-27T19:07:00.001+01:002024-01-27T19:07:52.428+01:00Bido (A Coruña): equilibrio e elegancia lonxe dos focosAínda lembro aquela conversa con Juan Crujeiras despois dun xantar con amigos na Estación de Cambre. Unha conversa chea de sentidiño, ben cos pes na terra. Era xullo de 2007. Onte, máis de quince anos despois (as barbas de todos algo mais brancas), outra longa conversa despois da cea en Bido: o mesmo sentidiño, os mesmos pes na terra. E, sobre todo, unha madurez reflectida nun menú degustación Manoel Foucellashttp://www.blogger.com/profile/02196623043329191509noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-31584961.post-59717934881362564642024-01-21T17:26:00.000+01:002024-01-21T17:26:08.534+01:00Pedra Furada (A Coruña): un novo veciño con personalidade propiaFomos onte ao Pedra Furada, só unhas semanas aberto nun luminoso local á veira da praia do Orzán, algunhas xanelas con vistas ao mar.
Nun primeiro ollar á carta, a sensación é a dunha proposta na linha dos locais con más éxito na cidade. Pero non: xa na mesa, todos os pratos amosan unha personalidade propia, algo que é de agradecer.
O xurelo marinado non viña no habitual mollo cítrico, senón Manoel Foucellashttp://www.blogger.com/profile/02196623043329191509noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-31584961.post-39371605849139068762024-01-14T16:58:00.004+01:002024-01-14T17:00:52.227+01:00Todo en orde no Lagar da Estrella (A Coruña)Nova visita, un frío sábado de xaneiro. Pero non importa o tempo, a solvencia segue alí presente. Pola mesa desfilaron muitos dos clásicos (usuzukuri de corvina 😋, carpaccio de gambón ao allo, xurelo marinado 😋, tosta de sardiña, cigalas e ovos) e tamén unha destacada novidade: o solombo Wellington de atún vermello. Na sobremesa, claro, o flan. Até o viño foi dos que fan sentir na casa: o LouroManoel Foucellashttp://www.blogger.com/profile/02196623043329191509noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-31584961.post-74122721695855173052024-01-07T18:23:00.001+01:002024-01-07T18:23:09.016+01:00Material (Malpica): brasa, produto, sabor, calorVivir en Sāo Paulo muda a túa percepción do tempo cotián: 45 minutos para chegar ao restaurante do xantar do sábado é unha boa noticia.
Entón, cando voltas a vivir na Coruña, iso dá moitos graus de liberdade: quere dicir que - case, case - toda Galicia está a distancia.
Por exemplo, Malpica. Por exemplo, o @restaurantematerial. Proposta tan sinxela como complicada: produto e brasa; calor na Manoel Foucellashttp://www.blogger.com/profile/02196623043329191509noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-31584961.post-21215312865374693882024-01-04T23:04:00.003+01:002024-01-04T23:04:33.100+01:00Omakasé (A Coruña): ¡toma dúas cuncas!¿Queres omakasé? ¡Pois toma dúas cuncas! Si, porque na barra de Omakasé podemos outorgar a nosa confianza non só ao itamae, senón tamén ao somelier.
A primeira é obrigada, claro, porque - facendo honra ao seu nome - o Omakasé só traballa con esa modalidade, coa opción dalgún bocado extra (que, por certo, é moi recomendable aceptar). É obrigada, pero vale moito a pena: comezando polo shari, a naiManoel Foucellashttp://www.blogger.com/profile/02196623043329191509noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-31584961.post-42405389953094709422024-01-01T19:14:00.004+01:002024-01-01T19:14:47.885+01:00Unha primeira aproximación ás propostas carnívoras da CoruñaAs viaxes anuais veraniegas facían que, na inmensa maioría das ocasións, optásemos polos reis desa época do ano: os peixes azuis. Xardas, xurelos, sardinhas, bonitos non adoitan ser valorados (nen, por tanto, consumidos ou preparados en condicións) alá por Sudamérica. Os berberechos directamente non existen nen as ameixas se preparan como en Galicia.
Entón, as carnes foron - probablemente de Manoel Foucellashttp://www.blogger.com/profile/02196623043329191509noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-31584961.post-74450331183731193662023-12-30T17:29:00.002+01:002023-12-30T17:29:26.729+01:00La Picotería (O Burgo): sólido sello persoal sobre propostas clásicas
As apretadas axendas veraniegas non daban para coñecer todos os restaurantes que tería gostado: é tempo de retomar moitas visitas pendentes.
Unha delas era La Picotería, no Burgo: propostas clásicas só en apariencia, todas con algo propio, notable, que deixa pegada sen sacrificar sabor.
Poden ser os aliños: o allo e o picante do tartar templado de gamba, a alcaparra do steak tartar (aínda que euManoel Foucellashttp://www.blogger.com/profile/02196623043329191509noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-31584961.post-73169668055079905742023-12-24T19:29:00.020+01:002023-12-28T19:41:41.893+01:00Aclimatándonos á terra...
A aclimatación vai acontecendo sen maiores problemas 😉O polbo foi na Pulpeira do Rompeolas; antes,mergullamos en sabores galegos, do pan ao queixo e marmelo, en Nado; hoxe, a previa da noiteboa foi na Taberna 5 Mares, poderosa suma de simpatía, cociña e entorno.Para a noite, xa temos os viños preparados... 😋
Ver essa foto no Instagram Uma publicação compartilhada por Manoel Foucellashttp://www.blogger.com/profile/02196623043329191509noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-31584961.post-43143528235524718352023-12-19T15:55:00.020+01:002023-12-31T16:00:39.270+01:00Imágenes de más de una década en LatinoaméricaDoce años. Doce años: se dice pronto, toda una vida. Mañana, cuando nos subamos a ese avión rumbo a Galicia, dejaremos atrás una maravillosa aventura profesional y personal en Latinoamérica. Nueve años viviendo en Santiago y otros tres en Sao Paulo, dos ciudades que llevaremos siempre dentro.
No se me ocurre mejor homenaje, mejor manera de expresar nuestra admiración por esa maravillosa tierra Manoel Foucellashttp://www.blogger.com/profile/02196623043329191509noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-31584961.post-86177600409108166192023-12-16T09:20:00.018+01:002023-12-29T09:26:52.774+01:00Sao Paulo: termina una etapa
Solo quedan unos días - casi horas, ya - para que llegue a su fin nuestra etapa en Sāo Paulo. Una ciudad con fama de agresiva, inhóspita, incluso hostil.
São Paulo es, en realidad, cosmopolita, abierta, diversa, alegre, inabarcable, divertidamente caótica, colorida, casi infinita. Una de las mayores metrópolis del mundo que se manifiesta a través de sus barrios: Vila Madalena, Bixiga, Manoel Foucellashttp://www.blogger.com/profile/02196623043329191509noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-31584961.post-13882552700544600072023-12-10T21:35:00.009+01:002023-12-28T21:42:19.990+01:00Tuju (Sao Paulo): na vangarda da cidadeFoi o último em chegar, pero que bom que chegou. Trocaram essa semana o menu, desculpa perfeita para uma última visita.
Na estaçao da chuva, na mesa do @tuju_sp estão bem presentes o melão, a melancia, a abóbora, o pepino... companhia perfeita para os pratos do mar - espírito espanhol ontem: cabracho ou navaja; também buri ou siri - e da terra - tartar de curraleiro, pombo, tomate, trufa -.
Manoel Foucellashttp://www.blogger.com/profile/02196623043329191509noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-31584961.post-69682061173485532302023-12-03T11:20:00.030+01:002023-12-31T11:29:48.522+01:00Bares de muito nível na Vila Buarque e HigienópolisCoisas interessantes acontecem na Vila Buarque e na vizinha Higienópolis.
Lá está o Beverino Vinhos, um bar de vinhos com uma escolha - tanto por garrafa quanto por taça - muito bem pensada. E, também, com uma cozinha que faz desse pequeno local bem mais que um bar de vinhos. Bem mais. Maravilhoso sempre o crudo de peixe, dessa vez carapau.
Só a dez minutos a pé do Beverino foi parar o Borgo Manoel Foucellashttp://www.blogger.com/profile/02196623043329191509noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-31584961.post-33372707180109734012023-11-26T15:30:00.006+01:002024-01-03T18:19:31.329+01:00Fame Osteria e Makoto-san: despedindo dois dos grandes de São PauloSegue o percurso de despedida de São Paulo.
Dessa vez, o lugar onde eu melhor tenho comido na cidade, o Fame Osteria de Marco e Erika Renzetti. Um jantar que resume perfeitamente o que acontece em essa casa: a intensidade e equilíbrio do arroz com camarão e tutano; a capacidade de evoluir continuamente o menu representada em uma garoupa notável; mas também de manter os essenciais, os agnolotti Manoel Foucellashttp://www.blogger.com/profile/02196623043329191509noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-31584961.post-57196020058972423882023-11-22T18:18:00.026+01:002024-01-01T18:25:00.644+01:00Nueva escapada a Madrid: Bistronómika y CoqueNueva escapada a Madrid en noviembre de 2023. Tras el anterior de hace un par de días, en este segundo post llegan los platos fuertes.
Qué gran lugar Bistronómika para tomar cosas del mar desde el respeto total al producto y sin dejarse un ojo de la cara. Las kokotxas (también en tempura), la gamba roja a la brasa o en tartar, el pescado del día en su punto exacto, la cecina (bueno, vale, no es Manoel Foucellashttp://www.blogger.com/profile/02196623043329191509noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-31584961.post-18521881460971191752023-11-05T17:03:00.029+01:002024-01-14T17:14:18.060+01:00Cais e Charco: dois dos grandes de Sao PauloMenos de dois meses para finalizar a nossa estadia maravilhosa em São Paulo. Está a gente revisitando aqueles restaurantes que tão bem nos fizeram comer esses três anos.
Os dois últimos foram o Cais e o Charco, dos cracks Adriano de Laurentis e Tuca Mezzomo. O primeiro, referência do peixe na cidade; o segundo, técnica depurada.
Olhete, lula, alho poró, lingua, polvo, frios, alface, alcatra, Manoel Foucellashttp://www.blogger.com/profile/02196623043329191509noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-31584961.post-72068663919334354372023-08-13T09:30:00.006+02:002023-12-29T09:57:55.235+01:00Eclectic (A Coruña): ese comedor diferente
VERANO DE 2023: ETAPA 12.
Era mi primera vez en Eclectic, después de tanto tiempo: corregido el error.
En ese comedor diferente, acogedor como el salón de casa frente a la cocina abierta, desfilan todos los palos del verano coruñés: bogavante, pescado azul, conchas (ese arroz del caldo de sus cáscaras!!). También invitados de la tierra, incluida una versión veraniega del cocido en tres Manoel Foucellashttp://www.blogger.com/profile/02196623043329191509noreply@blogger.com0