¿Tres horas? ¡Por favor!

Oviedo - A Coruña, vindo tranquilo, faise en menos de tres horas. Pero, ¿quen quere facelo en menos de tres horas?

Moita presa hai que ter para non querer perderse nos chanzos que fan as veces de intrincadas ruelas en Cudillero. Para, se as mareas acompañan, non admirar unha vez máis a Praia das Catedrais (até que o tumulto sexa xa permanente). Para non gozar da praza máis infravalorada de Galicia, sentado do lado de Don Álvaro en Mondoñedo.

Para non parar a xantar no Mesón do Campo de Vilalba. É tempo de capón, e hoxe tomámolo ao xeito tradicional - que compota de mazá, coa graxa do capón e trufa branca! - e nun arroz meloso ben sabedeiro. Antes, ensaladilla de centolo (holandesa no canto de maionesa, granada de contrapunto ácido) e berberechos en beurre blanc.

A adega deste lugar é estratosférica: hoxe tocou unha pinot borgoñona de escándalo. Pero podería ter tocado calquera dos tesouros galegos agochados nese soto para quedarse a vivir.

Tres horas? Por favor!