Adega O Cabalín (Valdeorras): unha historia que merece ser bebida

Coñecín o traballo de Adega O Cabalín, como tantos outros viños, por Juan en A Mano. Ese Bascois cativoume desde o primeiro momento. Casualidade ou fado, após uns poucos días, caeu unha botella de A Espedrada no Árbore da Veira. Tempo despois, xa o ano pasado, tiven a sorte de coñecer a Luis e Teresa no Forum Gastronómico. Desde entón, sempre teño os seus viños na casa.

Pero gozar dun viño é unha cousa, e bebelo despois de pisar o lugar onde nace, outra ben distinta. Este pasado sábado visitamos adega e viñas do Cabalín, en Vilamartín e Carballeda de Valdeorras, respectivamente. Pouco máis de tres hectáreas en case medio cento de parcelas, a norte e sul do Sil. Cepas vellas, moi vellas; lousa, fiuncho, xabaríns, corzos, un pombal; terras abandoadas por anos, vides case soterradas, localizadas e recuperadas con non pouco esforzo.

E, sobre todo, moita paixón e moito agarimo por esa terra, por esas prantas centenarias, por ese solo de nomes Viladequinta, A Valigota, Bascois.

Xa, xa sei que os viños seguen sendo os mesmos. Pero, despois desa mañá de sábado, o meu achegamento a eles non o é. Porque agora coñezo a historia que contan. Unha historia, amigos, que merece ser bebida.